Buczacz to 14-tysięczne miasto powiatowe obwodu tarnopolskiego na zachodniej Ukrainie. Położenie nad krętą rzeką Strypą oraz liczne zabytki czynią z niego jedno z najpiękniejszych miast zachodniego Podola.
Buczacz od początku swego istnienia aż do XVII wieku pełnił rolę przygranicznej twierdzy. Założycielami XIV-wiecznego miasta był ród herbu Habdank. W 1515 roku król Zygmunt Stary ponownie nadał niszczonemu przez najazdy tatarskie Buczaczowi prawa miejskie. W 1672 roku podpisano w nim haniebny dla Rzeczypospolitej traktat pokojowy z osmańską Turcją, w wyniku którego znaczna część wschodnich terytoriów należących do Polski przypadła Imperium Osmańskiemu. Na kilkanaście lat miasto zostało przedzielone granicą polsko-turecką na rzece Strypie. Od XVII wieku Buczacz znajdował się w rękach rodziny Potockich. Największy rozkwit miasto osiągnęło dzięki Mikołajowi Bazylemu Potockiemu. Ten ekscentryczny magnat odrestaurował zamek, ufundował kilka świątyń oraz ratusz, będący do dziś wizytówką Buczacza. Po I rozbiorze Polski miasto przyłączono do Austrii. W 1884 roku Buczacz znalazł się na trasie kolejowej łączącej Stanisławów z Czortkowem. Pod koniec XIX wieku miasto osiągnęło liczbę 10 tysięcy mieszkańców (większość stanowili Żydzi), plasując się w gronie największych miast Podola. W czasie I wojny światowej było okupowane przez Rosjan. Podczas wojny polsko-ukraińskiej przechodziło kilkakrotnie z rąk do rąk (było także tymczasową stolicą Zachodnioukraińskiej Republiki Ludowej).
Do II wojny światowej Buczacz był powiatowym miastem województwa tarnopolskiego II RP. Po wkroczeniu Sowietów we wrześniu 1939 został przyłączony do Ukraińskiej SRR. W czasie okupacji niemieckiej miasto stało się świadkiem zagłady około 10 tysięcy Żydów (w tym buczackich), a także morderstw dokonywanych przez ukraińskich nacjonalistów na ludności polskiej. Po wojnie większość Polaków opuściła Buczacz w ramach repatriacji. Dziś Polacy stanowią niewielki procent mieszkańców miasta. Tradycyjnie skupiają się wokół kościoła rzymskokatolickiego.
Do II wojny światowej Buczacz był powiatowym miastem województwa tarnopolskiego II RP. Po wkroczeniu Sowietów we wrześniu 1939 został przyłączony do Ukraińskiej SRR. W czasie okupacji niemieckiej miasto stało się świadkiem zagłady około 10 tysięcy Żydów (w tym buczackich), a także morderstw dokonywanych przez ukraińskich nacjonalistów na ludności polskiej. Po wojnie większość Polaków opuściła Buczacz w ramach repatriacji. Dziś Polacy stanowią niewielki procent mieszkańców miasta. Tradycyjnie skupiają się wokół kościoła rzymskokatolickiego.