Polacy na Wschodzie

Urodził się 1 czerwca 1921 we wsi Jabłonne (Żytomierszczyzna, Ukraińska SRR). Jego rodzice posiadali gospodarstwo rolne. W 1932 roku ojciec Narcyza Baszyńskiego został aresztowany i rozstrzelany z powodu odmowy wstąpienia do kołchozu. Narcyz Baszyński z matką, babcią i rodzeństwem zostali zesłani do Karelii jako rodzina „wroga narodu”. W transporcie zmarła młodsza siostra Narcyza Baszyńskiego, tuż po przyjeździe na miejsce – babcia. Matce i młodszemu bratu udało się po krótkim czasie uciec z zesłania i przedostać na Ukrainę. Narcyz Baszyński podjął próbę ucieczki dopiero po kilku miesiącach, dostał się nielegalnie na statek i dotarł do Leningradu, stamtąd zaś pociągiem na Ukrainę. Po przyjeździe do Żytomierza mieszkał u ciotki, następnie trafił do domu dziecka. Ukończył szkołę podstawową dla pracujących, potem szkołę średnią. Przed wybuchem wojny sowiecko-niemieckiej rozpoczął naukę w Instytucie Pedagogicznym. Po wybuchu Wielkiej Wojny Ojczyźnianej w 1941 roku wojny walczył w 5 Armii (Armia Czerwona), po jej rozgromieniu pod Kijowem uniknął niemieckiej niewoli. Wstąpił do partyzantki, walczył na Żytomierszczyźnie oraz na Wołyniu i w okolicach Tarnopola, gdzie brał udział w walkach z UPA. W latach 1944-1946 pracował w kołchozie we wsi Martynowka. W 1946 wrócił do Instytutu, ukończył studia historyczne i prawnicze. Do 1971 roku pracował jako nauczyciel, dyrektor szkoły, inspektor oświatowy w różnych wsiach Żytomierszczyzny. W 1971 przeszedł na emeryturę i przeprowadził się do Żytomierza.