Stołowicze są jedną z najstarszych wsi w rejonie baranowickim – pierwsze wzmianki na ich temat pojawiają się już w XV wieku. 27 września 1771 pod Stołowiczami rozegrała się jedna z bitew konfederacji barskiej, podczas której konfederaci ponieśli porażkę z rąk armii rosyjskiej. Z kolei podczas wojny polsko-bolszewickiej Stołowicze były świadkiem walki 81 Pułku Strzelców Grodzieńskich z Armią Czerwoną. Do 1939 roku Stołowicze wchodziły w skład II Rzeczpospolitej i stanowiły siedzibę gminy wiejskiej. Należały wtedy do powiatu baranowickiego w województwie nowogródzkim. Miejscowość liczyła w owym czasie niespełna 700 mieszkańców. We wrześniu 1939 Stołowicze znalazły się pod okupacją sowiecką. Od 1941 roku wieś była okupowana przez Niemców, natomiast w 1944 roku po raz drugi wkroczyli do niej Sowieci – Stołowicze stały się częścią Białoruskiej SRR. W 1991 roku miejscowość weszła w skład niepodległej Białorusi. We wsi mieści się oddział banku, urząd pocztowy, dom kultury, biblioteka i przedszkole. W Stołowiczach można obejrzeć barokową cerkiew Zaśnięcia Najświętszej Marii Panny (dawny kościół zaprojektowany przez Józefa Fontanę i Jana Krzysztofa Glaubitza) oraz neogotycki kościół katolicki Najświętszego Serca Pana Jezusa z początku XX wieku.
Alina Szamruchiewicz