Urodził się w 1923 roku w Winnicy. Po ukończeniu szkoły powszechnej i średniej został przyjęty bez egzaminu do Wyższego Instytutu Mechanicznego w Moskwie im. Nikołaja Baumana. Studiował na wydziale czołgowym – na ostatnim roku w stopniu porucznika skierowano go do 1. Armii Wojska Polskiego. Służył w 3 szkolnym pułku czołgów, początkowo jako zastępca dowódcy plutonu, potem batalionu do spraw technicznych. Ranny podczas walk w rejonie Modlina. Po wojnie pozostał jeszcze przez kilka miesięcy w Polsce, wykładał w oficerskiej szkole wojsk pancernych. Na swoją prośbę powrócił do Związku Sowieckiego, został zdemobilizowany, zamieszkał z rodziną w Winnicy, w 1946 roku przeniósł się do Lwowa, gdzie zakończył studia techniczne na Politechnice Lwowskiej. Pozostał na uczelni jako pracownik naukowy, zatrudniony był przez 21 lat, wykładał nauki techniczne i matematykę. Od 1965 roku pracował w Instytucie Fizyczno-Mechanicznym. Ożenił się w 1966 roku, miał dwie córki. W latach 80 przeszedł na emeryturę, działał w polskich organizacjach kombatanckich we Lwowie.
opis nagrania
Streszczenie relacji
[00:00:00] AHM_PnW_0468_Garliński_Romuald_01
Losy rodziców: ojciec był Polakiem, matka pół Polką pół Niemką. Opowiada o swoich studiach w wyższej uczelni technicznej w Moskwie, o powołaniu do 1. Armii ludowego Wojska Polskiego. Trafił do Żytomierza, potem do Chełma – tutaj przechodził kilkumiesięczne szkolenie. Został zastępcą dowódcy plutonu technicznego.
Przegrupowanie oddziału przez Warszawę do Modlina; miny założone przy bramach przez Niemców i śmierć kilkunastu żołnierzy z jednostki; stacjonowanie pułku.
Potyczki pod Nowym Dworem Mazowieckim i odniesienie ran. Dowódcy ze „swojego” 3 szkolnego pułku czołgów; specyfika służby w jednostce czołgowej – jednostka liczyła około 25 czołgów w większości T-34 oraz IS, różnice technicznych pomiędzy typami czołgów.
Zostanie zastępcą dowódcy batalionu ds. spraw technicznych; naprawianie usterek w czołgach; nowe czołgi, które posiadały noktowizory umożliwiające walkę w nocy.
Dezercje z oddziału; złapanie dezertera i kara śmierci; publiczne wykonanie wyroku; uczestniczenie całej jednostki w egzekucji.
Wspomina o Winnicy, swojej rodzinie, która żyła w Winnicy.
Otrzymanie Krzyża Grunwaldu podczas defilady w Elblągu (1945); relacje między Polakami i żołnierzami rosyjskimi; w jednostce posługiwano się tylko językiem polskim.
Zranienie w czasie walk: rozmówca został trafiony w kark odłamkiem pocisku, który wybuchł niedaleko czołgu, na którym jechał; pobyt w szpitalu.
Pozostanie przez rok w Polsce po wojnie - jako wykładowca w szkole oficerskiej wojsk pancernych; okoliczności demobilizacji – wyjazd do Moskwy, komisja demobilizacyjna; warunki życia w Moskwie po wojnie.
W 1946 roku powrócił do Winnicy, potem razem z rodziną wyjechał do Borysławia; powody pozostania; rok 1947 i ukończenie studiów technicznych w Instytucie Mechanicznym na Politechnice Lwowskiej; praca na uczelni przez 21 lat.
[00:00:00] AHM_PnW_0468_Garliński_Romuald_01
Losy rodziców: ojciec był Polakiem, matka pół Polką pół Niemką. Opowiada o swoich studiach w wyższej uczelni technicznej w Moskwie, o powołaniu do 1. Armii ludowego Wojska Polskiego. Trafił do Żytomierza, potem do Chełma – tutaj przechodził kilkumiesięczne szkolenie. Został zastępcą dowódcy plutonu technicznego.
Przegrupowanie oddziału przez Warszawę do Modlina; miny założone przy bramach przez Niemców i śmierć kilkunastu żołnierzy z jednostki; stacjonowanie pułku.
Potyczki pod Nowym Dworem Mazowieckim i odniesienie ran. Dowódcy ze „swojego” 3 szkolnego pułku czołgów; specyfika służby w jednostce czołgowej – jednostka liczyła około 25 czołgów w większości T-34 oraz IS, różnice technicznych pomiędzy typami czołgów.
Zostanie zastępcą dowódcy batalionu ds. spraw technicznych; naprawianie usterek w czołgach; nowe czołgi, które posiadały noktowizory umożliwiające walkę w nocy.
Dezercje z oddziału; złapanie dezertera i kara śmierci; publiczne wykonanie wyroku; uczestniczenie całej jednostki w egzekucji.
Wspomina o Winnicy, swojej rodzinie, która żyła w Winnicy.
Otrzymanie Krzyża Grunwaldu podczas defilady w Elblągu (1945); relacje między Polakami i żołnierzami rosyjskimi; w jednostce posługiwano się tylko językiem polskim.
Zranienie w czasie walk: rozmówca został trafiony w kark odłamkiem pocisku, który wybuchł niedaleko czołgu, na którym jechał; pobyt w szpitalu.
Pozostanie przez rok w Polsce po wojnie - jako wykładowca w szkole oficerskiej wojsk pancernych; okoliczności demobilizacji – wyjazd do Moskwy, komisja demobilizacyjna; warunki życia w Moskwie po wojnie.
W 1946 roku powrócił do Winnicy, potem razem z rodziną wyjechał do Borysławia; powody pozostania; rok 1947 i ukończenie studiów technicznych w Instytucie Mechanicznym na Politechnice Lwowskiej; praca na uczelni przez 21 lat.
fragmenty nagrania
udostępnianie transkrypcji
W celu udostępnienia transkrypcji nagrania prosimy o kontakt z Archiwum Ośrodka KARTA: [email protected]
galeria
13fotografii
