Urodziła się 19 stycznia 1929 w Medenicy (woj. lwowskie). Jej ojciec był radnym i policjantem, zaangażowanym w działalność społeczną. Przed wojną Zofia Leśniańska rozpoczęła naukę w szkole powszechnej, którą kontynuowała podczas okupacji sowieckiej i niemieckiej. W czasie powojennej repatriacji rodzina pozostała w Medenicy z powodu choroby ojca. Zofia Leśniańska po wojnie pracowała jako księgowa, sekretarka w sądzie, a od 1961 roku zatrudniona była w przedsiębiorstwie gazowniczym.

opis nagrania

sygnatura: AHM_PnW_0247
data nagrania: 22.08.2006
długość nagrania: 01:04:00
kraj: Ukraina
miejscowość: Medenice (Medenyczi)
autor nagrania: Jóźwik Artur
Leśniańska Zofia
Streszczenie relacji z minutnikiem

[00:00:00] AHM_PnW_0247_Leśniańska_Zofia_01

Autorka przed wojną mieszkała w rodzinnej Medenicy, gdzie jej ojciec zajmował stanowisko urzędnicze pełniąc funkcję radnego, był policjantem i prowadził gospodarstwo. Wiele miejsca w relacji poświęciła przedstawieniu osoby ojca, przedwojennego działacza społecznego, który podczas okupacji był zaangażowany w sprawy polskie broniąc lokalnej ludności przed represjami ze strony Niemców. Autorka opowiedziała o początku swojej nauki w szkole powszechnej, przedwojennych stosunkach między mieszkańcami różnych narodowości, a następnie o wybuchu wojny. Bardzo niewiele miejsca w relacji poświęcone jest wkroczeniu Armii Czerwonej w 1939 roku, natomiast szerzej autorka opowiedziała o codzienności podczas okupacji sowieckiej, a następnie niemieckiej, zwłaszcza o przymusach dostarczania kontyngentów, akcjach ukraińskich nacjonalistów (choć w tu głównie przedstawianych jako powojenne walki UPA) oraz rozstrzeliwaniu ludności żydowskiej z Medenic. Autorka opowiedziała również o prześladowaniach, które rozpoczęły się po ponownym nadejściu Sowietów w 1944 roku: aresztowaniach, wywózkach. Po okresie represji wobec Polaków nastąpiła akcja przesiedleńcza związana z repatriacja na tereny ziem odzyskanych. Autorka wraz z rodziną nie chciała wyjeżdżać ze względu na chorobę ojca, lecz dość obszernie opisała przebieg repatriacji. Od 1949 roku autorka podjęła prace zarobkową. Przedstawiła życie codzienne w realiach stalinowskiego reżimu, w tym życie religijne Polaków, którym odebrano możliwość praktykowania wiary rzymskokatolickiej. Swoją opowieść często odnosiła do dnia dzisiejszego nawiązując do obecnego życia i porównując realia ówczesnego ZSRR z obecną Ukrainą.

fragmenty nagrania

udostępnianie transkrypcji

W celu udostępnienia transkrypcji nagrania prosimy o kontakt z Archiwum Ośrodka KARTA: [email protected]